Door de ogen van je peuter

De wereld ontdekken door de ogen van een peuter: het belang van fantasiespel

Het is fascinerend om te zien hoe peuters alledaagse situaties naspelen die ze hebben gezien. Of ze nu koken, doktertje spelen of voor een babypop zorgen, in Montessori bieden we zowel praktisch werk als kansen voor doen alsof spelen aan, omdat we begrijpen dat beide essentieel zijn voor hun ontwikkeling.

Peuterspel: Bewegen en imiteren‍

De spelwereld van peuters is vaak een directe weerspiegeling van hun belevingswereld. Hun spel, hoewel op het eerste gezicht eenvoudig fantasievol, is vaak diep geworteld in beweging en nabootsing. Ze verplaatsen voorwerpen, kleden poppen aan en uit en deze fysieke acties leiden hun verbeelding. Het is de symbiose tussen bewegen en voorstellen die de basis legt voor hun cognitieve en motorische ontwikkeling. Wat opvalt is dat echte objecten zoals een pot en een lepel of schoenen van een ouder kind, even fascinerend kunnen zijn als speelgoed. Deze voorwerpen bieden een canvas voor hun verbeelding en laten zien dat hun spel veel veelzijdiger is dan we soms denken.

Als opvoeders en ouders is onze rol om dit spel te ondersteunen van cruciaal belang. We hebben soms de neiging om in te grijpen en suggesties te doen om hun spel te verrijken, maar we moeten ons realiseren dat dit hun eigen ontdekkingsreis kan onderbreken. Door ons op te stellen als ondersteunende begeleiders en ruimte te bieden voor hun creativiteit, geven we hen de gelegenheid om op hun eigen tempo te groeien en te leren.

Montessori en kinderspel

Maria Montessori zei eens: "De kracht van zelfs de jongste kinderen is groter dan we ons kunnen voorstellen, en deze kracht moet vrij kunnen spelen om zich te manifesteren." Deze woorden echoën na als wij onze peuters begeleiden in hun spel en hen helpen de wereld om hen heen te ontdekken. Door deel te nemen aan hun spel, betreden we hun wereld en wordt de band tussen ons versterkt. Het is een uitnodiging die we niet lichtvaardig moeten opvatten. Het is een kans om samen te groeien, te leren en een diepere connectie te vormen. In het delicate evenwicht van begeleiding en vrijheid ligt de kunst van subtiele ondersteuning, een kunst die ons toestaat om stilzwijgende getuigen te zijn van de ontluikende verbeelding van onze kinderen.

Laten we hen leiden met een zachte hand, zonder hun avontuur over te nemen maar door mee te bewegen met hun natuurlijke ritme. Het is via dit delicaat samenspel dat we hen de ruimte geven die ze verdienen — de ruimte om kind te zijn.

‍